De vrouw van God
Bij bijna elke uitvaart zijn kinderen betrokken. Bijvoorbeeld in de rol als achterkleinkind of kleinkind. Soms ook als eigen kind, broertje, zusje, neefje of nichtje. Vroeger werden kinderen weggehouden bij een uitvaart. Een eerste reactie om het kind te beschermen tegen verdriet. Wat men toen nog niet wist is dat het niet betrekken van kinderen bij een uitvaart, alleen maar onduidelijkheid veroorzaakt en het kan ze een buitengesloten gevoel geven.
Gelukkig heeft men in de loop van de jaren veel geleerd. Mede door mijn moeder, Riet Fiddelaers – Jaspers, die zich sterk heeft gemaakt voor het oog hebben voor kinderen bij een verlies. Ze betrekken en ondersteunen waar nodig. Ze heeft de theoretische kennis om weten te zetten in ‘jip-en-janneketaal’. We delen haar boekjes uit bij het regelen van een uitvaart voor de ouders en voor de kinderen zelf. Zo kunnen ouders lezen met welke vragen kinderen kunnen komen en hoe je daarop kunt reageren. En kinderen kunnen op hun niveau lezen over wat er allemaal gebeurt bij een uitvaart.
Kinderen stellen mij ook vaak veel vragen. Ze zijn nieuwsgierig over wat er allemaal gebeurt bij een uitvaart, wat ik doe en hoe dingen werken. Zo regelde ik een aantal jaren geleden een uitvaart waar een heel wijs jongetje bij betrokken was. Hij stelde me in de dagen voor de uitvaart al vragen en dan zag je hem verwerken wat ik vertelde en kwam er alweer een volgende vraag. Heerlijk! Op de dag van de uitvaart was de crematiedienst achter de rug en had hij weer vragen. Hij kwam een medewerker van het crematorium tegen en stelde zijn vraag. Zij wist niet zo gauw antwoord te geven waardoor hij kordaat tegen haar zei: “Nou, dan vraag ik het wel aan de vrouw van God!”, om vervolgens op mij af te lopen. Ik heb het nooit als titel achter mijn naam durven zetten…